Coronavirus bestrijden is als voetballen tegen de Duitsers

(Column) De vorige keer had ik het erover dat thuiswerken wellicht een blijvertje gaat worden. Toen nog in de veronderstelling dat het coronavirus snel wel onder controle zou kunnen zijn, maar dat het thuiswerken zo goed beviel dat het definitief doorgezet zou kunnen worden. Op termijn. De lengte van de termijn nog even in het midden latend. Dat blijkt nog best lastig.

Want, net als je denkt dat je de ‘wedstrijd’ onder controle hebt, blijkt het coronavirus toch wat hardnekkiger dan gedacht. Ook omdat steeds minder mensen zich aan de spelregels houden. Doet mij denken aan voetballen tegen de Duitsers: je hebt pas van ze gewonnen als ze in de bus naar huis zitten. En nu is ons ‘vaccin’ (Koeman) ook nog eens net vertrokken naar Barcelona om zich daar dienstbaar te maken voor de meest biedende.

Dus krijgen we te kampen met hordes mensen die, gefrustreerd door de gebeurtenissen en de duur van ‘het spel’, thuis komen te zitten. Niet om te werken deze keer, maar volledig opgebrand en/of werkloos. Volgens een onderzoek van het Nationaal Centrum Preventie Stress en Burn-out (NCPSB) blijkt namelijk dat we binnenkort met 4 miljoen uitgebluste werknemers in ons maag zitten. Vooral door het thuiswerken. Dat hebben ze daar gebaseerd op een testonderzoek onder welgeteld 427 respondenten op mbo, hbo en wo niveau die de enquête naar allerlei verschijnselen die zijn toe te schrijven aan thuiswerken hebben ingevuld. Bijzonder toch?

Thuiswerken en baanonzekerheid blijken volgens het NCPSB dé twee oorzaken te zijn voor die ‘baanuitval’. Hun testmethode registreert niet alleen de waarneembare symptomen van een burn-out, maar ook de indicatoren die wijzen op een naderende burn-out. Ok. Dat klinkt een beetje als net zo lang tegen iemand aanpraten en benadrukken dat die er niet zo goed uitziet totdat die echt doodziek naar huis gaat?

We hebben bij VakWereld zelf ook een onderzoek gedaan onder onze circa 18.000 relaties van alle vakwerelden. Daar kwam niet zozeer uit naar voren dat de ondervraagden het zó zwaar hadden. Ze gaven wel in grote meerderheid aan dat het werk vóór privé gaat (als dat al stress betekent), maar dat ze daar vooralsnog prima mee overweg konden. Ze maken zich dan ook geen enkele zorg over het bereikte thuiswerkresultaat. Wel zijn er nog wat wensen ten aanzien van informatievoorziening en -beveiliging en nog wat van die praktische zaken, zoals een knappe stoel en een goed bureau. Maar dat kan toch wel geregeld worden? Ook laten ze weten dat ze wel weer eens naar kantoor willen, want ze missen hun collega’s toch wel (een beetje). Ofschoon ze ook in meerderheid aangeven dat ze voldoende kunnen communiceren met diezelfde collega’s. Lijkt mij geen enkele reden om die dan weer op te zoeken, toch? Binnenkort komen er meer conclusies uit het Nationaal Thuiswerkonderzoek door VakWereld naar buiten.

Met andere woorden: waarom zouden binnenkort 4 miljoen (nu nog) werkende mensen thuis zitten met een burn-out of aanverwante verschijnselen? Dat lijkt mij een serieuze vorm van doemdenken. Het aanpassingsvermogen van werkende mensen mogen we toch wel wat hoger inschatten?

Anders is het hetzelfde als vooraf zeggen dat we toch nooit van die Duitsers kunnen winnen. Ik refereer slechts aan de halve finale van het EK van 1988 en de meest recente wedstrijden voor de Nations League (seizoen 2018/2019). Duitsers zijn te verslaan en ook het coronavirus wordt overwonnen. Tuurlijk. Toch? Je moet alleen wel aan de bal blijven, dus het initiatief houden. Johan Cruijff zei het al: as wij de bal hebbe, kenne hullie niet score…

Ok, we winnen nog steeds niet altijd van de Duitsers, maar het kan echt.
Ook als ze nog niet in de bus naar huis zitten. Gewoon volhouden. Op anderhalve meter van elkaar.

John de Waard