
In ‘Laatste man’ vertelt Stijn Franken, die als advocaat onder andere Lucia de Berk, Volkert van der Graaf en Willem Holleeder bijstond, aan de hand van enkele spraakmakende zaken over zijn ervaringen als strafrechtadvocaat. En over zijn eigen sterfelijkheid, want hij is terminaal ziek. Ik had geen idee wat ik moest verwachten van het boek, maar het verraste me door de rode draad die door het boek loopt: menselijkheid. Wat een bijzonder boek met bijzondere verhalen van een bescheiden en bijzondere man.
De eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat ik bij dit boek aanvankelijk vooral werd aangetrokken door de opvallende namen die vrijwel iedereen herkent. Lucia de Berk, Volkert van der Graaf en Willem Holleeder. Want ook ik zit barstensvol (voor)oordelen zoals de meeste mensen en ook ik vind van al die zaken wel iets. Overigens niet gehinderd door enige kennis van het strafrecht en met onvoldoende kennis over de werking van het juridische en rechterlijke apparaat. Maar zoals een ekster wordt aangetrokken door alles dat glimt, werd ik aangetrokken door het drama achter de namen.
‘Laatste man, over schuld, straf en sterfelijkheid’ is zoals ook op de achterflap te lezen is, een boek over het zoeken naar waarheid, de kracht van verhalen en de kloof tussen zij die oordelen en zij die veroordeeld worden. Ik vond het vooral een boek over menselijkheid. Geschreven vanuit een man die zichzelf niet spaart of heeft gespaard. Een harde werker en iemand die zijn uiterste best doet om integer te zijn en blijven. En zeker ook iemand die mens is en daarom ook af en toe fouten maakt en heeft gemaakt.
Hij beschrijft aan de hand van de vele voorbeelden omtrent strafzaken waaraan hij was verbonden hoe de wereld van het strafrecht in elkaar zit. Maar ook hoeveel invloed de externe partijen zoals pers en publieke opinie (kunnen) hebben op een veroordeling en een strafmaat. Hoe makkelijk je als strafrechtadvocaat bezoedeld kunt worden door onzorgvuldige berichtgeving of een te makkelijke aanname.
Al lezende ontdekte ik al snel dat het drama achter de namen meer is dan het misdrijf waar het voor lijkt te staan. Het gaat namelijk altijd over mensen. Slachtoffers, verdachten, daders, getuigen, advocaten, politie, openbaar ministerie en rechterlijke macht. Opvallend is wel dat in uitingen over strafzaken het bij de eerste groep gaat over individuen en dat we daarna over lijken te gaan naar instituten: politie, openbaar ministerie, rechterlijke macht. De namen daar lijken niet erg belangrijk in de berichtgeving. Maar het gaat ook daar om mensen. Met menselijke fouten en soms ook gevoelig voor publieke opinie, eigen vooroordelen en de macht van de media. En dat het daar wel eens fout (kan) gaan...
Een fijn boek om te lezen. Boeiend van begin tot eind. Waarin ook zijn eigen sterfelijkheid aan bod komt. Een paar jaar geleden kreeg hij te horen dat hij ernstig ziek is en dat hij niet veel tijd meer heeft.
‘Laatste man’ heeft op mij een grote indruk gemaakt!
Lynn van de Steen
Over de auteur:
Stijn Franken is hoogleraar straf(proces)recht aan de universiteit van Utrecht en strafrechtadvocaat. Hij verwierf landelijke bekendheid door enkele geruchtmakende zaken en werd door zijn vakgenoten verkozen tot beste strafrechtadvocaat van Nederland.
Uitgever: Lux
ISBN: 9789062224241
224 pagina’s