Eindelijk. De scholen zijn (in ieder geval deels) weer open en nu kunnen we meters maken met dat thuiswerken. Back to normal. Nou ja, ‘the new normal’ zullen we maar zeggen. Echter, de thuiswerker heeft nog steeds te kampen met dezelfde belemmeringen als voorheen. Kon hij zich toen nog verschuilen achter het feit dat hij/zij ook de kinderen nog les moest geven en de partner eveneens ‘werkruimte’ nodig had - letterlijk en figuurlijk, dat geldt nu in ieder geval in veel mindere mate. Echter, het wordt ook alweer snel drukker op de weg.
Overigens, kinderen zijn nog steeds hinderen. Scholen zijn dan wel weer deels open, maar het addertje zit nu juist in het ‘deels’. Bij de een halve dagen, bij de ander hele dagen, bij de een de maandag, woensdag en vrijdag, de ander dinsdag en donderdag, wat kun je daar nou mee? Nog meer stress. Ach, kon ik maar weer naar kantoor.
Thuiswerken (en de prestaties daarvan) blijft van alle kanten vooral een kwestie van verwachtingsmanagement, constateert ook Intermediair Magazine. Verwacht niet dat je binnen een paar weken (of ooit) op dezelfde manier thuis werkt zoals je op kantoor deed. Dat kun je wel willen, maar het leven thuis verloopt nu eenmaal iets anders dan het leven op kantoor. Werk en privé lopen door elkaar en daar moet je echt even aan wennen. Je moet leren profiteren van de momenten dat de kinderen ‘afgeleid’ zijn. Als ze op tuk liggen of bezig zijn met hun tablet om een spelletje te spelen. Of huiswerk te maken (in het gunstigste geval). Er vinden bovendien veel meer onverwachte dingen plaats: de kinderen vallen je lastig op het verkeerde moment met allerlei vragen, (ouders van) vriendjes komen langs (drie bezoekers – op afstand - mag tenslotte ), er worden alwéér pakketjes van de buren afgeleverd (die hebben blijkbaar een vitaal beroep en zijn dus de hele dag weg), je partner wil even aandacht bij een probleem (al dan niet huiselijk), je baas heeft al drie keer gebeld zonder dat je daar erg in had en zo loopt het stressniveau alleen maar op.
